Er werd op ons gerekend: er waren vrijwilligsters aanwezig om te tolken en om spelletjes te doen met de kinderen.
Ook mevrouw Tan, vice president van de Womans association en ‘oma’ van het Kidshouse, kwam langs. Achter op de scooter door de stromende regen. Wánt, vindt ze, een taxi is maar zonde van het geld.
Wat een mooie en slimme dame, ver in de tachtig.
Terwijl de kinderen spelletjes deden, vertelde mevrouw Tan over de achtergrond van verschillende meisjes. Zoals over het nieuwste bewoonstertje van het Kidshouse, een wispelturig klein grietje dat afwisselend lief en knuffelig, dan weer heel boos en dan weer huilerig is. Ze heeft altijd met haar oma op een fiets (!) gewoond en leefde van het afval dat ze met haar oma verzamelde en verkocht. Ze is blij in het Kidshouse, maar mist ook haar oma…
Ook Vie, één van de eerste Kidshouse-meisjes, kwam langs. Ze vertelde dat ze klaar is met de middelbare school en het Kidshouse binnenkort zal verlaten, waar ze best tegenop ziet. Mevrouw Tan legde uit dat de meisjes die het Kidshouse verlaten, nog onder de hoede van de Womans Association vallen en kunnen studeren. Vanuit de geweldige basis van het Kidshouse worden ze zo geleidelijk voorbereid op een zelfstandige plek in de maatschappij.
In de taxi terug naar ons hotel, na heel veel knuffels en lang zwaaien, verzuchtte een van onze kinderen: “dit was de mooiste dag van de vakantie”.
En dat was het.
Diepe diepe buiging voor de vrijwilligers en medewerkers van het Kidshouse, die de meisjes met zoveel liefde helpen opvoeden en een warm thuis bieden.
Wij maken met hulp van de sponsors écht het verschil voor deze meiden. Alle bijdragen zijn hard nodig en worden zeer goed besteed.
Liefs,
Peter, Sandra, Jesse, Pepijn, Roosmarijn
